Kurallar da bizimdi, kuralsızlıklar da...
Yaşamın neresinden döneceğimizi bilemeyen insan ordusuyduk aslında.
Akla mantığa sığmayan kurallar, dayatmalar ortam ve koşullarının mecbur bıraktığı olaylar.
Hepsi kişiliğimizi bir hamur gibi yoğuruyordu.
Tahammüllüler ve tahammülsüzler.
Çok acı çeken daha az risk alır ya da güçlü karaktere sahip olanlar daha cesur olur diye bir şey yoktu.
Her şey kişinin bir anlık sabrına bağlıydı.
İki tip insan vardı aslında.
Trafikte sarı ışığın yandığını gördüğünde hızlanan.
Ya da yavaşlayan.
Lady Nietzsche
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder